Nu in deze KLEFFE: beeldrecycling en tekstrecycling. Heel ons intellectuele veluwse erfgoed door de mallemolen van de recycling. Waarom nog nieuwe teksten verzinnen als er al zulke goede bestaan? Waarom opnieuw beelden maken als er al zoveel prenten op de plank liggen. Die kunnen best nog eens opnieuw gebruikt worden. Een politicus schrijf je toch ook niet af als ie één keer een speech gehouden heeft. De gekozen burgermeester is één grote grijs gedraaide plaat. Maar dat gezegd hebbende mikken we de burgermeester toch óók niet in de prullenbak?! Muziek, waar een belangrijk deel van de luisteraars maar geen genoeg van kan krijgen: dat gooien we niet weg! Dat gebruiken we opnieuw! Waarom dan nieuwe kunst maken, als we de oude mooi kunnen hergebruiken. Dat heeft bovendien het voordeel dat we niet meer lastig gevallen worden met moderniteiten die niks toevoegen en alleen maar provoceren. Leve de ouderwetse beeldroman! Leve het nieuwe leven van doodgewaande plaatjes!