“Op de Tast | voorwoord

In dit voorwoord maak ik een klein groepsportret van de artistieke familieleden van Ron Jagers. Als de grote vier beeldend kunstenaars van Nederland beschouw ik: Jheronimus Bosch, Rembrandt van Rijn, Vincent van Gogh, Piet Mondriaan.
Ron Jagers heeft net als elke professioneel beeldend kunstenaar in Nederland van alle grote vier wel een tik meegekregen. Ron is net zo gefascineerd door het contrast tussen licht en schaduw als Rembrandt. Toch zie ik onvoldoende familietrekken. Rembrandt is lyrischer dan Ron, zijn werk emotioneert en ontroert; en dat is niet direct het orgel dat Ron bespeelt. Ron is meer uit op controverse en verwarring.
Vincent van Gogh dan? Net als Vincent heeft Ron weliswaar een zwak voor de zelfkant van de maatschappij. Toch is Van Gogh veel meer de domineeszoon gebleven, ook in zijn kunst, met een grote behoefte om te prediken. En die predikbehoefte is bij Ron onderontwikkeld.
Het volstrekt dwarse hebben Piet Mondriaan en Ron Jagers zeker gemeen. Maar het rechtlijnige in het werk van Mondriaan is
bij Jagers ver te zoeken. Ron Jagers is in zijn werk veel wispelturiger, grilliger, minder gedisciplineerd en minder perfectionistisch vergeleken met Piet Mondriaan.
Is Jagers dan misschien verwant aan Jheronimus Bosch? Jheronimus Bosch schiep er in de late middeleeuwen een satanisch genoegen in om de RK clerus op de kast te jagen, de hypocrisie aan de kaak te stellen met artistieke middelen. Hij ontwikkelde een volstrekt eigen beeldtaal, een geheel eigen idioom. Anders dan Van Gogh had hij geen last van schuldgevoelens en depressies. Anders dan Piet Mondriaan had hij niet de behoefte om zijn werk theoretisch te duiden. Hij had genoeg aan zijn eigen fantasie, zijn dwaze invallen. Hij was en bleef een Bosschenaar die zijn eigen stad nooit verliet. Ron Jagers heeft inderdaad dezelfde anti autoritaire inslag als Jheronimus Bosch. In zijn atelier kent alleen hij de weg. En altijd opgewekt wanneer de winkelbel van zijn atelier rinkelt en die karakteristieke kop van hem achter een serie beeldschermen en kunstrestanten opduikt; in geen enkel opzicht gelijkend op de eenzelvige Vincent of Piet. En net als Bosch, is Ron Jagers altijd in zijn eigen stad blijven wonen, Amersfoort. Hij heeft ook datzelfde sociale, behoefte aan gezelligheid om hem heen, nieuwe mensen in de kunsten wegwijs makend, organiserend, bij elkaar brengend.